یادی از او

دوران غیبت دوران امتحان شیعه است. امام غائب علیه السلام دور از دیدگان ما نظاره گر اجتماع ما است.چه می کنیم و چگونه در غیبت او به سر می بریم؟آیا زندگی کردن بدون او برای ما دشوار است؟آیا جای خالی حضرتش را احساس می کنیم و از ته دل می سوزیم؟ آیا به فکر آن زندانی مظلوم زندان غیبت هستیم و درد زندانی بودن او را با تمام وجود لمس می کنیم؟آیا فراق او ما را بی تاب ساخته است؟ یا این که دور از همه ی این احساس ها به چرا مشغول و به زندگی دل خوش بوده و هرگز دغدغه ای نداریم و نسبت به مسئله ی ظهور بی تفاوت هستیم؟ و برای ما فرقی نمی کند او باشد یا نباشد او بیاید یا نیاید گویادر این رابطه هیچ گونه وظیفه ای و مسئولیتی نداریم.

راستی چه تعداد از ما که ادعای محبت و دوستی آن بزرگوار را داریم،غیبت او را احساس می کنیم و از هجران او نالانیم؟کدام یک از ما به یاد آن غریب آل محمد صلی الله علیه و آله و سلم هستیم و برای رهایی او از زندان غم تلاش می کنیم؟یا برای فرج او دعا می کنیم و برای این منظور دیگران را دعوت کرده و از آن ها استمداد می جوییم و مجلس توسل به پا می داریم؟

او نه تنها در میان دشمنان و بیگانگان بلکه در میان آشنایان و دوستانش نیز فراموش شده است،نه تنها در میان عوام که در میان خواص هم از یاد رفته است،فریاد غربتش بلند است و شیعیانش را به یاری می طلبد،اما متأسفانه این فریاد در طول تاریخ بی جواب مانده است. هنوز آن عده معدود برایش مهیا نشده است و به ندای امام خویش لبیک نگفته اند .هنوز نه تنها در میات جوامع بشری بلکه در میان شیعیان علوی ناشناخته مانده است. او که پیغام می دهد «انا غیر مهملین لمراعاتکم و لا ناسین لذکرکم» یعنی ما یاد شما را از خاطر نخوایم برد.با این وجود متأسفانه از طرف دوستانش جز بی مهری چیزی مشاهده نمی کنید.غفلت همه را فرا گرفته و از این مسأله غافل مانده اند که از چه نعمت والایی محروم گشته اند. گویا نمی دانند حضور امام عصر علیه السلام چه برکاتی را به همراه دارد؟ البته در این میان عده ی کمی از مومنین هستند که دل هایشان به سوی او پر می کشد و در خلوت و جلوت به یاد اویند.

دلبرا   دست امید من و دامان شما          سر ما و قدم سرو خرامان شما

شمع آه من و رخساره ی چون لاله ی تو         چشم گریان من وغنچه ی خندان شما

درد عشق تو نگارا نپذیرد درمان          یا شوم از سر اخلاص به قربان شما

ای که در مکمن غیبی و حجاب ازلی        آه از حسرت روی مه تابان شما

ان شاء الله همه ما عاشق باشیم